Skrímslið er vaknað

Skrímslið er vaknað úr margra ára dvala. Ég hélt reyndar að það væri dautt, en svo er ekki.

Það reis úr dvala um daginn, ógurlegt, rosalegt og illgjarnt.

Ég veit reyndar ekki, hvernig ég á að svæfa það aftur. Hef pælt í að reyna svefnlyf, en það er örugglega ekki nóg. Mætti reyna að skjóta það, hengja, skera á hol, reka tein í hjarta þess, en ég held að ekkert af þessu dugi.

Þetta skrímsli fylgir mér hvert fótmál sem ég fer. Í búð, til læknis, í vinnuna, elti mig meira að segja upp á land um daginn. Get engan veginn losað mig við það, hvað sem ég reyni.

Hvernig þagga ég niður í illgjörnu orðum þess? Það ásækir mig meira að segja í draumalandi.

Ætli ég verði ekki að bíða þolinmóð eftir að það gefist upp og leggst aftur í dvala. Einhvern tímann hlýtur það að fá nóg. Það er að éta mig upp að innan frá. Ég finn, hvernig það festir klærnar í hjarta mitt og kreistir af afli.

Ef ég treysti á Guð og ástina, hlýtur það að láta sig hverfa. Verð bara að sýna mikla þolinmæði, og henni á ég nóg af.

Athugasemdir

[Ester Sveinbjarnardóttir, 11.6.2007 kl. 20:42]

Öll skrímsli geta orðið manns besti bandamaður, við þurfum aðeins að temja það.  Þá ljúflega hverfur það á braut þegar við segjum því að gera það, eða það gengur með manni án þess að trufla för okkar.  Vilji okkar er sterkari en allt annað og þess vegna getum við aðeins sigrað.

[Baun (IP-tala skráð) 12.6.2007 kl. 10:43]

Baráttukveðjur!!