Pysjuleit

Fór með litlu skottuna í pysjuleiðangur í gærkvöldi. Miðlungurinn fór með vinum sínum. Litla frænka ætlaði að koma með, en sú stutta gat ekki vakið, var sofnuð í hægindastólnum um níu leitið, þannig að við vorum bara við tvær.

Fyrstu pysjuna fundum við strax á fyrstu mínútunum í portinu við salthús Ísfélagsins. Aðdáunin skein úr augum þeirrar stuttu, þegar mamma náði pysjuni eftir stuttan eltingarleik. Mamma var algjör hetja.

Pysja númer tvö var pysja, sem miðlungurinn lét okkur hafa, þegar við hittum hana ásamt vinunum og pabba þeirra niðri á bryggju. Stuttu seinna fundum við pysju númer þrjú í portinu hjá Vinnslustöðinni.

Einni pysju tíndum við í myrkrinu, ég var næstum búin að ná henni, en svo bara hvarf hún sporlaust, líklega hefur hún náð að fela sig undir grjóti.

Þegar við vorum á leiðinni heim, mættum við einni á röltinu á Miðstræti. Hún var nú ekkert á því að láta ná sér, en sú gamla leynir á sér.

Fimmtu pysjuna kom miðlungurinn svo með heim.

Í morgun var farið að vigta niðri á Náttúrugripasafni. Þá kom í ljós að ein var vængbrotin, þeir tóku hana og sögðust ætla að reyna að lækna hana, ef það tækist ekki, yrði að aflífa hana.

Miðlungurinn fékk að fara með tvær að sleppa, og ég, skottan og litla frænka, sem sofnaði og missti af öllu, kom með. Við fórum suður í Klauf, þar er sandfjara og auðvelt fyrir svona skottur að sleppa. Frænkan þorði ekki, en skottan mín var algjör hetja og sleppti báðum pysjunum.

Allt í allt, góð veiði og skemmtilegar stundir með stelpunum.